ΖΩΗΡΗ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΗΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ

Μαρία Χρονιάρη

ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΑΛΛΑΖΩ ΖΩΕΣ
Απόπειρα 2010

Γράφει η Παυλίνα Παμπούδη

XI

Όλοι οι δρόμοι μοιάζουν με καρτ ποστάλ. Βρίσκονται πάντα στην ίδια θέση. Στο πλακόστρωτο τα βήματα ακούγονται το ίδιο σιγανά. Το σιντριβάνι με τα φίδια ακόμα παλεύει. Για τη γιατρειά.

Εμείς λείπουμε. Λυπούμαι. Κι όμως, εκεί, ώρες πριν το ξημέρωμα, έζησαν όλα όσα μπορέσαμε ποτέ να υπάρξουμε.

XVIII

Όλα εξαρτώνται από την αίσθηση του τίποτε. Ληγμένα πυροτεχνήματα που περπατούν στο σκοτάδι.

Ευτυχώς που άλλαξα μπαταρία στο φεγγάρι.

XXIV

Καίω το μυαλό μου κάθε φορά. Λίγο πριν λιώσει το σβήνω ρίχνοντας πάνω του τα λόγια σου.

XXX

Μια νύχτα θα κάψω τους νεκρούς μου και θα ρίξω τις στάχτες στη θάλασσα. Να πάρουν αυτό που τους αξίζει. Μετά θα κάνω μια ινδιάνικη τελετή για να ξορκίσω το κακό. Θα κρέμεται ο σκορπιός στο λαιμό μου και θα ‘ρθω να σε βρω.

Την ώρα που η σιωπή θα γεννάει τα παιδιά της.

XLV

Δεν έχω άλλες απορίες για τη ζωή. Μου τις έλυσαν τα φαντάσματα.

Post: Αξιοπρόσεχτα νεαρά ποιήματα, με μετεφηβική μελαγχολία αλλά  ζωηρά και απαιτητικά, στην συλλογή της πρωτοεμφανιζόμενης Μ. Χ.

(η κριτική της Παυλίνας Παμπούδη για το βιβλίο μου "Εκεί που αλλάζω ζωές", όπως δημοσιεύθηκε στο ηλεκτρονικό περιοδικό Poeticanet)

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ

http://poeticanet.com/news.php?subaction=showfull&id=1297577498&archive=&start_from=&ucat=23&show_cat=23