Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Τρίτη 26 Μαρτίου 2019

Infinitum







Αυτό το ποίημα ξεκίνησε
για να πει το τέλος
μιας ιστορίας
που άρχισε χωρίς να έχει τέλος

Γιατί κανένα τέλος
δεν είναι δυνατό να υπάρξει
σε μια ιστορία που το μόνο
που ξέρει
είναι να αρχίζει αδιάκοπα

Μη γνωρίζοντας

πως για να τελειώσει
πρέπει να φτάσει στο τέλος
Κάτι που σε αυτή την ιστορία
δεν θα συμβεί

Ποτέ

Κι αυτό γιατί μόνο αρχή
μπορεί να υπάρχει
στην ιστορία αυτή

Γιατί ιστορίες σαν κι αυτή
έχουν ένα αέναο τέλος

που είναι πάντα αρχή

Άρα αυτό το ποίημα
δε θα γραφτεί

ποτέ

Μ. Χρονιάρη, ποίημα από την ποιητική συλλογή "Αγέννητη γη", εκδ. Σοκόλη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου