ΠΑΤΡΙΔΑ

Είναι μια χώρα που γεννιέται στο δωμάτιο. Αναδύεται από τα σπλάχνα του μάρμαρου και πιάνεται από τα έπιπλα και τους τοίχους. Γαντζώνεται επάνω στα χέρια και τα πόδια μου, μπλέκεται στα μαλλιά μου και στην γλώσσα μου καίγεται, γεμίζοντάς την με αλάτι. Γίνεται νερό που αχόρταγα πίνω, που περνάει στις φλέβες και τα αιμοφόρα αγγεία μου, ρίχνοντας φως στις κεντρικές μου αρτηρίες, καθώς στερεώνεται στα τρίσβαθα της ψυχής μου.

Στο ταβάνι μου χτίζει τον ουρανό της αγκαλιάζοντας όλα τα σύννεφα, και συμπυκνώνει τον αέρα μου σε θερμοκρασία ηφαιστείου. Νιώθω τη σιωπή της να βαθαίνει τις λέξεις μου και να τις κάνει να τρέμουν. Να δαγκώνει τα σύμφωνα διαιρώντας κάθε φωνήεν. Την μοναξιά μου να γδέρνει και να σκοτώνει την εξορία της. Να γονατίζει τους πόνους μου και να τους κάνει να σπάνε.

Είναι μια χώρα που αλλάζει το δωμάτιο. Γραντζουνάει τα τζάμια μου και χορεύει με τις κουρτίνες. Τις μέρες μου οργανώνει με ζάχαρη και γεύσεις από σοκολάτα, και τις νύχτες ρίχνεται στον γκρεμό με τα χέρια ορθάνοιχτα για να τρομάζει το τέλος. Την ταΐζω στο στόμα με μικρές μπουκιές και γλείφω γύρω απ’ τα χείλη της, για να προλάβω την ζωή της.

Έχει σώμα, φωνή και όνομα. Έχει δίψα για θαύματα και δεν φοβάται να χάσει. Στην φωτιά γιγαντώνεται και από μέσα μου βγαίνει, δυνατή και γενναία. Έχει μάτια από κυπαρίσσι και η μυρωδιά από τα χρόνια της, μου δείχνει μόνο τον δρόμο. Την κοιτάζω να έρχεται, να μεγαλώνει στον χώρο και να αγκαλιάζει το αόρατο, παίρνοντάς με μαζί της.

Δεν δειλιάζει στα τραύματα και τις ουλές μου χαϊδεύει με φροντίδα που μένει. Κι εγώ, για όλα αυτά ως αντίδωρο, δένω σφιχτά στον λαιμό μου τον σταυρό απ’ τους πόνους της.

Και της ορκίζομαι την ζωή μου.

Μαρία Χρονιάρη

Νέο κείμενο στην στήλη μου "Όταν ο λύκος είναι εδώ", στο Πολιτιστικό Magazino Ologramma. Διαβάστε κι εδώ: https://ologramma.art/patrida/?fbclid=IwAR2OL1tiAf7OOSZ12m4IzMWBmPJtC-1npui3v5EziQN-C-blRJCBNeLEPLk