Ο ΣΤΑΧΤΥΣ ΘΑΝΑΤΟΣ

Θαρροῦσα ὡς τώρα -φίλοι μου καλοί-

θαρροῦσα ὡς τώρα...

πῶς ὅλα τὰ πράματα

βαδίζουν στὴ γῆ

μὲ τὸ ἀληθινό τους χρῶμα.

Ἡ Χαρὰ ἄσπρη.

Ἡ Θλίψη χλωμή.

Ὁ Ἔρωτας ρόδινος

Ο Θάνατος μαῦρος.

Ἔτσι θαρροῦσα...

Καὶ περνοῦσα τὶς μέρες μου,

μὲ τὰ χρώματά μου τακτοποιημένα.

Με τα ὄνειρά μου συγυρισμένα.

Μὲ τὰ ποιήματά μου καθαρογραμμένα...

Γιατὶ ἔτσι τά ῾βλεπα.

Ἔτσι νόμιζα.

Μενέλαος Λουντέμης