Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2014

ΔΙΨΑΩ ΓΙ' ΑΓΑΠΗ



Διψάω γι’ ἀγάπη
πεινάω γι’ ἀγάπη
πονάω γι’ ἀγάπη
Οὐρλιάζω γι’ ἀγάπη
πεθαίνω γι’ ἀγάπη, ἀλλά

Εἶμαι ὁ λύκος,
ὁ κακός ὁ λύκος καί
δέ γίνεται.

Δέν εἶναι δυνατόν τέτοια αἰσθήματα νά ἔχω.
Γιατί ἄν τό μάθουνε τά πρόβατα
θά πέσουνε νά μέ σπαράξουν



Αργύρης Χιόνης

3 σχόλια:

  1. Δεν το γνώριζα αυτό το ποίημα.. Εκπληκτικό!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μαριλένα μου,

    βίωσα κι εγώ το ίδιο συναίσθημα με σένα και πολλά περισσότερα από την λέξη εκπληκτικό. Είναι εμβληματική και η εικόνα που το συνοδεύει...

    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή