Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2012

ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ



για τον Μανώλη μου


Έφυγες ήσυχα, απλά. Όπως ήσυχα κι απλά σβήνει το φως. Καλή στρατιά αγαπημένε μου. Θα τα ξαναπούμε εκεί όπου χρόνος και πόνος δεν υπάρχουν. Εκεί που το φως σου θα λάμπει για πάντα.

Μαρία Χρονιάρη

(3/10/2012)


Διαβάστε στον διαδικτυακό τόπο ΑΝΩΓΗ, το κείμενο που έγραψα στην μνήμη του Μανώλη μου.
http://www.anogi.gr/archives/7153

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου