Σε ξέρω εσένα
Μου μοιάζεις
Τις νύχτες
Ξεκλειδώνεις τις
γρίλιες
Και φυσάς στη
φαντασία μου
Ζωή
Σε ξέρω εσένα
Μου μοιάζεις
Ό, τι κι αν κάνω
Δεν μπορείς
Να τ’ αρνηθείς
Όμως
Σε παρακαλώ
Κάθε που κλαίω
Να στρέφεις αλλού
Το βλέμμα σου
Δεν αντέχω πια
Να με βλέπω
Σπασμένη
Μαρία Χρονιάρη
(από το βιβλίο μου "Η ΣΚΙΑ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΩ" που κυκλοφορεί από τις εκδ. Απόπειρα)
Το βράδυ εκείνο — τρεις παρά τέταρτο ήταν στον κόσμο — ο αξιωματικός υπηρεσίας ήρθε στο κελί να με μεταλάβει. Παπά δεν ήθελα. Στο τόπο της εκτέλεσης έδεσα εγώ τα μάτια του δημίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ήθελα να βλέπει το πρόσωπό μου. Ούτε άντεχα να βλέπω άλλο τον εαυτό μου διπλασιασμένο. Απέναντι.
Κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσίν μου.