ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ

 

(Η φωτογραφία είναι από το προσωπικό μου αρχείο και απαγορεύεται η οποιαδήποτε αναδημοσίευσή της χωρίς την ενυπόγραφη άδειά μου)

Είναι που δεν μπορώ να σε ακούσω

Που δεν υπάρχει αυτό το κάπου

για να έρθω να σε βρω

Είναι που το τηλέφωνο

δεν εμφανίζει πλέον το όνομά σου

κι αν τύχει και στον δρόμο

από περαστικό ακουστεί

γυρίζω γύρω απ' τη σκιά μου

μήπως και μέσα της φανείς

Ο χρόνος δεν γιατρεύει την πληγή

την κάνει μόνο να πονάει σιωπηρά

καθώς ουρλιάζει μέσα από τα μάτια μου

η κάθε ώρα της φυγής σου

Αν από εκεί που είσαι μας κοιτάς

κι αν λίγη λύπη νιώθεις

για τη λύπη μας

να έρχεσαι στο ύπνο μας τα βράδια

μαζί σου να μας παίρνεις

κι ας είναι όνειρο

Έτσι κι αλλιώς δύο χρόνια τώρα

μόνο στα δάκρυα ξημερώνει

η μορφή σου

Μαρία Χρονιάρη, από την νέα μου υπό έκδοση ποιητική συλλογή

Η συνειδητότητα του Είναι

 Οι ψυχές αναγνωρίζονται μεταξύ τους, σε ανώτερα πνευματικά επίπεδα. Όταν ενσαρκώνονται, συναντώνται ως σώματα, για να πραγματώσουν την επίγεια, εγκόσμια αποστολή τους. Μερικές ψυχές είναι πιο «εκπαιδευμένες» από κάποιες άλλες και γι' αυτόν τον λόγο, χρειάζεται κάποιες φορές, να κάνουν πνευματική δουλειά, διπλή, δηλαδή και για τους άλλους.

Μέχρι η έτερη πλευρά σε ψυχικό επίπεδο, ανεβάσει την ενεργειακή της δόνηση, αποκτήσει πλήρη συνειδητότητα του Είναι της και είναι έτοιμη να συμπλεύσει. Αυτό χρειάζεται διαρκή ψυχοπνευματική εγρήγορση. Και αναγνώριση. Στο τέλος η ψυχή φτάνει στο σημείο που χρειάζεται για να αναγνωρίσει, η ίδια, την αποστολή της.

Γι' αυτό να δίνετε χρόνο στους ανθρώπους σας αλλά και στον εαυτό σας. Χρόνο, χώρο, αγάπη και κατανόηση. Ακόμη και αν χρειάζεται να κάνετε για λίγο, διπλή δουλειά. Το αποτέλεσμα θα σας δικαιώσει.

Μαρία Χρονιάρη Sandhu