Ένα πολυφωνικό έργο μονολόγων και θεατρικών κειμένων, εξομολογητικής διάθεσης. Λέξεις σε έξαψη, έντονοι συμβολισμοί, γλωσσοπλαστία μερικά από τα χαρακτηριστικά τους. Σε όλα τα κείμενα διατηρήθηκε η ταυτότητα του εκφραστικού λόγου μέσα στα πλαίσια των γραμματικών κανόνων.
Δέκα φωνές, δέκα άνθρωποι σε διαφορετικό τόπο και χρόνο διεισδύουν στο βάθος της ύπαρξης και γράφουν κείμενα, δημιουργώντας συναισθηματική ατμόσφαιρα με κοινό πυρήνα το τέλος του κόσμου.
Το βιβλίο αποτελεί μια ιδέα που γεννήθηκε εν μέσω εγκλεισμού με μοναδικό σκοπό την υποστήριξη του περιοδικού δρόμου «Σχεδία»
Εισαγωγικό Σημείωμα
'Εν ἀρχή ἦν τὸ τέλος
Η ζωή αρχίζει με σκοτάδι και τελειώνει με φως.
Όλα όσα ζήσαμε είναι ένας κύκλος από ύδωρ και αίμα. Ένα ατέρμονο πήγαινε-έλα, σαν την αέναη επιστροφή της θάλασσας.
Μέσα σε αυτό εμπεριέχεται ο θρίαμβος της ύπαρξης αλλά και η συντριβή της. Κατά τον Σόπενχάουερ αυτόν τον κόσμο πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε ως έναν τόπο εξαθλίωσης και ένα είδος αποικίας καταδικασμένων.
Αν οι άνθρωποι οδηγούμενοι στο πέρας της ζωής έστρεφαν το βλέμμα τους πίσω, θα διέκριναν τον συνεχή αγώνα αναμονής στο πρόσταγμα του θανάτου.
