Έλα να φτιάξουμε
μια
νύχτα από χαρτί
κι επάνω
της να γράψουμε
για αυτή
την εύκρατη λύπη
Να
ανταλλάξουμε δέρματα
και να
μιλήσουμε τη γλώσσα
των
τρελών
- Εκείνων
που από έρωτα τρελάθηκαν
και λένε
πάντα την αλήθεια-
Να σου
δώσω ζωή
να μου
δώσεις αίματα
Να μου δώσεις
λύτρωση
και να
σου δώσω πόνο
Να βγάλω
τα μάτια μου
και
φυλαχτό στον λαιμό σου
να
κρέμονται
Την ψυχή
σου να βγάλεις
και να
την κάνω τα μάτια μου
Να μην
αφήσω τίποτα δικό μου
να μην
είναι δικό σου
Να μην
αφήσεις τίποτα δικό σου
που δικό
μου να μην το υπάρχω
Να πάρω
τα χέρια σου
και με
τα νύχια σου
στις
φλέβες μου να γράψω
πως η
αγάπη δεν χωράει
σε
επίθετα κι αντωνυμίες προσωπικές
Να
πάρεις τη γλώσσα μου
και τον
κόσμο σου
να
φιλήσεις στο στόμα
Και να
χυθεί μέσα μου
και να
χυθεί μέσα σου
όλο το φως
και το σκοτάδι
Έλα να
φτιάξουμε
μια
νύχτα από αυτές
που
άλλος κανείς ποτέ
δεν
τόλμησε να φτιάξει
Και μέσα
της να αφήσουμε
την
τελευταία μας πνοή
Μαρία Χρονιάρη, από την νέα ποιητική συλλογή "Μετά από αυτό που προηγήθηκε", Εκδ. Σοκόλη (Ιούνιος 2020). Το βιβλίο τελεί υπό την αιγίδα της UNESCO Πειραιώς και Νήσων και της INTERNATIONAL ACTION ART
