ΣΕ ΧΡΟΝΟ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΜΕΝΟ ΜΕΛΛΟΝΤΑ

Η Ντέπη Χατζηκαμπάνη είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση δημιουργού. Πολυτάλαντη και πολυπράγμων, αγαπάει τις λέξεις και τις κάνει τραγούδια, παραμύθια, ποιήματα. Τους δίνει χρώματα, ρυθμό και ζωή. Αναπνέει την αλήθεια τους και την καταθέτει δίχως φόβο, μα με πάθος κι ένταση. Όπως δηλαδή ακριβώς τις βιώνει. 

Τον Μάρτιο κυκλοφόρησε το τέταρτο συγγραφικό της πόνημα από τις εκδ. Αίτιον, με τίτλο ..." στο μέλλον". Ένα βιβλίο - ημερολόγιο καταστρώματος, γεμάτο από ζωντανή πραγματικότητα. Με την υπόσχεση εκείνου του μέλλοντος που της αξίζει και δικαιούται.

Την Παρασκευή 24 Μαρτίου 2017, έγινε η πρώτη παρουσίασή του στο Μποέμ, στο Καλαμάκι, κι είχα τη χαρά να μιλήσω για το βιβλίο. Λέξεις που τις αγάπησα, που με συγκίνησαν, που μου έταξαν. Ένα επιβεβαιωμένο μέλλον.

ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ ΕΧΕΙ ΑΦΟΜΟΙΩΘΕΙ

Τρίτη εμφάνιση. Συγκρατώ τη σταθερή εξέλιξη των υφολογικών εμπεδώσεων. Οι αποτιμήσεις διατηρούν την καρυωτακική τους απόκλιση. Οι στίχοι αποδεικτικοί, λιτοί, κομίζουν αποστάγματα βιωματικών συνθηκών. Η τελική διατύπωση κερδίζει σε ενάργεια.

Διακρίνω τα εξής για τις ανάγκες της εποπτικής στιγμής: 

«Η αλήθεια είναι

πως στην πραγματικότητα

τίποτε

δεν είναι

πραγματικό

παρά μόνο

δυο τρία καλοκαίρια

απομεινάρια

μιας άδικης προσπάθειας

να αποφύγεις την αλήθεια.».

Το μάθημα του Οδυσσέα Ελύτη έχει στο μεταξύ αφομοιωθεί. Οι αφορισμοί διακρίνονται τόσο για την καθαρότητά τους, όσο και για την αιφνιδιαστική τους κατάληξη. Έστω παράδειγμα: 

«Υπάρχει

μια αθωότητα

που μας κάνει

ένοχους ομορφιάς.».

Το εγώ καταφεύγει συχνά πυκνά στις παρυφές του φαντασιακού. Εκεί αναβιώνει, εκεί επιβεβαιώνεται και δικαιώνεται ως Ισχύς. Ξεχωρίζω: 

«Όμως εγώ που είμαι σκόνη

κι αέρας

και λυγμός λύκου

Λίγο πριν πουν την τελευταία λέξη

Έβγαλα ένα ουρλιαχτό

Κι έγινα όνειρο.».

Γιώργος Βέης, Ποιητής και Κριτικός Λογοτεχνίας

Η κριτική και διεισδυτική ματιά του Γιώργου Βέη για την ποιητική συλλογή "Η σκιά μου κι εγώ", εκδ. Απόπειρα 2014, όπως δημοσιεύθηκε στο Τριμηνιαίο Περιοδικό Ποίησης, Τα Ποιητικά, που κυκλοφορεί.

Διαβάστε κι εδώ:

https://apopeirates.blogspot.gr/2017/03/blog-post_93.html

http://www.govostis.gr/product/1474/ta-poiitika-teyxos-25.html

ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ

Τα Θεία Πάθη, πάντα θα αποτελούν μια αφορμή αλλά και μια αιτία, για να σκύβουμε μέσα μας και να κοιτάμε βαθιά την ψυχή μας. Ο Γολγοθάς δεν ήταν μόνο για Εκείνον. Συνεχίζεται ανά τους αιώνες, καθημερινά για κάθε άνθρωπο πάνω στη γη. Με ταπεινότητα και υπομονή ας τον διαβαίνουμε κι ας βοηθάμε και τους συνανθρώπους μας να τον περπατήσουν. Με όποιο τρόπο ο καθένας μπορεί.

Η συγχώρεση και η αγάπη - έννοιες αλληλένδετες - ας είναι το φως που θα μας οδηγεί πάντα στη λύτρωση. Είναι αρετές απαραίτητες και αναγκαίες, για να τις φέρουμε όλοι και να τις μεταδίδουμε. Στόχος πάντα ο εσώτερος εαυτός και η βελτίωσή του.

Στην χθεσινή εκπομπή της πρώτης νύχτας της Εβδομάδας των Παθών, με την βοήθεια της μουσικής, προσπαθήσαμε να κάνουμε ένα εσωτερικό ταξίδι, εναρμονιζόμενοι με τη σιωπή και την κατάνυξη που επιτάσσουν οι μέρες αυτές.

Καλή ακρόαση.

ΟΤΑΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ ΗΤΑΝ ΑΛΛΙΩΣ

Υπάρχουν κάποιες ιστορίες, που μας ακολουθούν σαν σκιά. Που μας διαμορφώνουν και μας δείχνουν μια πορεία. Κάπως έτσι συμβαίνει και με τα τραγούδια. Γιατί κι αυτά είναι μέρος της προσωπικής μας ιστορίας και διαδρομής. Παρόντα - ως θαρρείς - πρόσωπα, σε κάθε μικρή και μεγάλη στιγμή μας.

Μερικά από αυτά, μας έκαναν παρέα στην εκπομπή της Δευτέρας 3 - 4 - 17 και μας ξαναθύμισαν πως οφείλουμε να διατηρούμε την καθαρότητα της ψυχής μας. Εκείνης που είχαμε όταν ο κόσμος στα μάτια μας ήταν αλλιώς.

Καλή ακρόαση!

ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Είμαι στα δύο κομμένη

αλλά θα με νικήσω.

Θα ξεθάψω την περηφάνια μου.

Θα πάρω το ψαλίδι

και θα κόψω τη ζητιάνα.

Θα πάρω το λοστό

και θα ξεσφηνώσω τα σπασμένα

κομμάτια του Θεού από μέσα μου.

Σαν ένα παζλ

θα τον συναρμολογήσω πάλι

με την υπομονή ενός σκακιστή.

Άνν Σέξτον , Η φριχτή κωπηλασία προς τον Θεό. (1975)