Τελευταίος μήνας του Φθινοπώρου. Γενέθλιος μήνας, μήνας ζωής. Κάθε εποχή έχει τους ανθρώπους που της μοιάζουν. Φέτος ο Νοέμβρης δεν θα έχει φωνή. Θα κυλήσει σαν νερό μέσα από τα δάχτυλα. Σαν αίμα στον καθετήρα. Τα γενέθλια θα είναι άλλη μια ευκαιρία γέννησης. Για τρίτη φορά, μια ψυχρή αίθουσα με λευκούς τοίχους θα σημάνει την αλλαγή. Μια μάσκα και η φωνή του θεράποντα να λέει: "Μέτρα ανάποδα Μαρία". Θα μετρήσω. Κι όταν ανοίξω τα μάτια όλα πάλι θα είναι αλλιώς.
Αλλάζουμε όλοι. Κάθε μέρα, μέσα στη μέρα, μέσα στη ζωή της ζωής μας. Κυρίως μέσα στη σιωπή. Και στην αξιοπρέπειά της. Οι άνθρωποι, είμαστε ταξίδια. Άλλοτε όμορφα, άλλοτε δύσκολα, άλλοτε γελαστά κι άλλοτε δακρυσμένα. Ένα τέτοιο ταξίδι είναι και το δικό μου αυτόν τον μήνα. Ξαφνικό, απρόσμενο, φοβισμένο αλλά με ελπίδα.
Πως η ζωή για άλλη μια φορά θα χαμογελάσει με φως. Και η αίθουσα αναμονής για εκείνους που θα περιμένουν να ανοίξει η πόρτα, θα γεμίσει με άνοιξη μέσα στο φθινόπωρο όταν ο άνθρωπος με την μπλέ στολή, βγάλει τη μάσκα και πει: "Όλα πήγαν καλά. Περιμένουμε να ξυπνήσει".
Γεννήθηκα μια Πέμπτη 4 Νοεμβρίου μεσημέρι. Θα ξαναγεννηθώ μια Τρίτη πρωί. Θα σας δω, αλλαγμένη πια, απαλλαγμένη από εκείνο που μεγάλωσε επικίνδυνα και πρέπει να φύγει. Με άλλα μάτια απέναντι στη ζωή. Με άλλα όνειρα. Και γεμάτη ευγνωμοσύνη απέναντι στον Θεό, που κάθε φορά μου δίνει και μια νέα δοκιμασία για να μάθω να κραυγάζω ζωή.
Καλό μήνα σε όλους !
