Όσο μεγαλώνουμε μαθαίνουμε χιλιάδες νέα πράγματα, αποκτούμε πολλές νέες εμπειρίες, όμως δυστυχώς ξεχνάμε κάποια βασικά. Τον τρόπο και τον κόπο που οι γονείς μας έκαναν για να μας μεγαλώσουν. Τα "φορτία" της δικής μας ζωής, οι δικοί μας "μπελάδες" μπαίνουν τελικά σε πρώτη μοίρα κι έτσι χάνουμε την υπομονή μας απέναντι στους γονείς μας, βγάζοντας μια ανάρμοστη συμπεριφορά.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να τους θλίβουμε, να τους πληγώνουμε. αλλά είναι γονείς και εύκολα ξεχνούν, εύκολα συγχωρούν γιατί είμαστε ακόμη τα μικρά τους παιδάκια. Όταν δούμε όμως λίγο πιο βαθιά μέσα στα μάτια τους, το δάκρυ είναι πάντα έτοιμο να τρέξει, μα ξέρουν να το κρύβουν καλά.
Την επόμενη φορά που οι γονείς σας γίνουν λίγο "φορτικοί" με τις ερωτήσεις τους πριν απαντήσετε σκεφτείτε πόσες φορές εσείς πριν από εκείνους βρεθήκατε στη θέση τους. Μετά απλά απαντήστε με αγάπη πριν να είναι πολύ αργά για να ζητήσετε συγγνώμη.
Μαρία Χρονιάρη
