ΧΑΡΗΣ ΤΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ "ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΠΟΤΥΠΩΣΩ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ"

Συνέντευξη του φωτογράφου Χάρη Τσιλόπουλου, στον Κωνσταντίνο Σύρμο

Ο ταλαντούχος φωτογράφος, Χάρης Τσιλόπουλος, ζει και εργάζεται στην Αυστρία. Κάθε του φωτογραφία είναι ένας κόσμος συμβολικός και ως εκ τούτου λιτός. Μοιάζουν οι εικόνες που αποτυπώνονται στον φακό του, σαν ένα παράθυρο, που κοιτώντας την θέα του, παρατηρούμε ανακατεμένα καρέ από τον ανεξερεύνητο, εσωτερικό μας κόσμο. Παράλληλα, ασχολείται ενεργά με την μουσική ως ραδιοφωνικός παραγωγός, ενώ αρθρογραφεί πάνω στην παρουσίαση, κριτική και την ανάλυση δίσκων. Μέσα από την συνέντευξή μας στο iART, ανταλλάσσουμε ρόλους και τον “φωτογραφίζουμε” για εσάς.

Χάρη, μια φωτογραφία, φαντάζει στα μάτια μου σαν να σταματάς τον χρόνο. Είναι μια μορφή δύναμης πάνω στην ροή του, έστω στιγμιαία. Εσύ πως το αντιλαμβάνεσαι;

Είναι ο καλύτερος τρόπος να μοιραστείς με κάποιον την άποψή σου, τι είσαι και τι αντιπροσωπεύεις. Είναι ένας τρόπος σκέψης, αλλά και ένας τρόπος να αποθηκεύσεις στιγμές και συναισθήματα. Μια τέχνη, που απευθύνεται σε όλους όσοι είναι πρόθυμοι να παρατηρήσουν τις λεπτομέρειες και να βιώσουν τη ζωή, από μια άλλη οπτική γωνία. Δεν είναι εύκολο να δεις μέσα από τον φακό και να επεξεργαστείς την πραγματικότητα. Όταν το καταφέρεις όμως, καταλαβαίνεις ότι η ζωή σου αλλάζει!

Παρατηρώ σε πολλές φωτογραφίες σου, να κυριαρχεί ένας άνθρωπος ή ένα αντικείμενο και δίπλα του ή γύρω του  το αχανές τοπίο. Πως θα το ερμήνευες εσύ, σαν θεατής των φωτογραφιών σου;

Περισσότερο θέλω να αποτυπώσω το μεγαλείο του χάους, παρά τους ανθρώπους. Η αίσθησή του, ίσως μας κάνει να σκεφτούμε ότι δεν χρειάζεται να είμαστε μόνοι μας. Στην ουσία όμως, αυτό είναι μια ουτοπία και παραμένουμε πάντα μικροί και μόνοι στο τέλος, ζώντας καταστάσεις που δημιουργούμε, όπως αυτές οι φωτογραφίες που αναφέρεις. Η αλήθεια είναι ότι δεν μου αρέσει και πολύ να ερμηνεύω τις φωτογραφίες μου. Δίνω ένα ερέθισμα και ο καθένας με βάση τα συναισθήματα και τις εμπειρίες του, ερμηνεύει με τον δικό του τρόπο την δουλειά μου. Αυτό είναι που μου αρέσει. Να βλέπω τον κόσμο να αναπτύσσει και να εξελίσσει τις ιδέες του. 

Τι αισθάνεσαι το δευτερόλεπτο που περνά, πριν πατήσεις το κουμπί και τραβήξεις την επόμενη φωτογραφία;

Τις περισσότερες φορές δεν χρειάζονται πολλές σκέψεις. Ίσως το αίσθημα ότι πλέον είμαι ένα με την φωτογραφική μου μηχανή. Η κάμερα, είναι η προέκταση του χεριού μου. Είναι μέρος το σώματός μου, δεν μπορώ να το σκεφτώ σαν κάτι ξένο. Οπότε, είναι κάτι απόλυτα λογικό για μένα και τέλεια εναρμονισμένο στις κινήσεις μου.

Ζεις κι εργάζεσαι πλέον στην Βιέννη. Τι σε έσπρωξε στο να φύγεις από την Ελλάδα και γιατί διάλεξες την συγκεκριμένη πόλη;

Ακόμα το σκέφτομαι η αλήθεια είναι! Στην ουσία, τα ταξίδια είναι αυτά που με κάνουν να νιώθω ζωντανός. Όπως έχεις καταλάβει, δεν είμαι άνθρωπος που θα κάτσει να σκεφτεί πολύ πριν αποφασίσει για κάτι. Τα καλύτερα, γίνονται εκτός προγραμματισμού. Το μόνο σίγουρο που μπορώ να σου πω, είναι ότι η δίψα μου για κάτι καινούριο, πάντα με ωθεί στο να κάνω αλλαγές. Εξ ου και η Βιέννη, η οποία είναι μια πανέμορφη και αρτίστικη πόλη, που δίνει ευκαιρίες σε κάθε καλλιτέχνη. Κάτι που σπανίζει στην Ελλάδα δυστυχώς.

Είσαι ένας αξιόλογος ραδιοφωνικός παραγωγός. Που μπορεί να σε ακούσει κάποιος και τι μοιράζεσαι με τους ακροατές σου, όταν ξεκινά να παίζει στην κονσόλα ένα τραγούδι που επέλεξες;

Η μουσική είναι ένα μεγάλο θέμα για μένα. Μεγαλύτερο από την φωτογραφία. Είναι σκοπός ζωής να μοιράζομαι κάτι που ανακαλύπτω και που πιστεύω ότι έχει να δώσει πολλά στον ακροατή. Η μουσική, είναι σαν την φωτογραφία. Σε μια στιγμή, μπορεί να σε κάνει να αναθεωρήσεις μια ολόκληρη ζωή και να εξελίξεις τις σκέψεις σου. Ο ακροατής, θέλω να έχει σε κάθε εκπομπή μια ξεχωριστή εμπειρία, με ακούσματα  που δεν ακούει συχνά. Και αυτό θέλω να πετύχω. Η μουσική παιδεία είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Από Σεπτέμβριο ξεκινάω πάλι στον innersound-radio. H εκπομπή μου, ονομάζεται ‘’Εxit Music’’. Επίσης ο ακροατής, μπορεί να ακούσει το podcast μου, μέσω του mixcloud.

Επίσης, ασχολείσαι με την κριτική και την ανάλυση δίσκων, ποιο είναι το κριτήριο για να επιλέξεις ένα μουσικό άλμπουμ και, πρότεινέ μας αν θέλεις, ένα ή παραπάνω, που αξίζει να έχουμε στην δισκοθήκη μας.

Πολλά παίζουν τον ρόλο τους. Κυρίως το συναίσθημα. Προτιμώ να γράφω μόνο για δίσκους οι οποίοι μου προκαλούν συναισθήματα, είτε αρνητικά είτε θετικά. Αυτό είναι η μουσική για μένα και αυτό προσπαθώ να δείξω από την δική μου οπτική γωνία. Μουσικές κριτικές, βασισμένες στα πολλά εγώ μου και στο πως βλέπω συναισθηματικά και ψυχολογικά το εκάστοτε άλμπουμ. Δεν είναι εύκολο εγχείρημα, η κριτική και η ανάλυση ενός δίσκου. Πολλοί άνθρωποι, μπορεί να σκεφτούν έναν κριτικό της μουσικής που ακούει αρμονικά έναν δίσκο σε ένα σιωπηλό δωμάτιο και μέσα από τεράστια ακουστικά τελευταίας τεχνολογίας, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Θέλω να το βγάλω έξω για δοκιμή - να το δοκιμάσω στην πραγματική ζωή. Μπορεί σήμερα να γράψω για έναν black metal δίσκο, αύριο για έναν ποπ δίσκο. Είναι το λεγόμενο ''κλικ''. Το καθήκον μου, είναι να προσφέρω στους άλλους μια συνειδητή εντύπωση ενός έργου τέχνης, με βάση το πως ζω εγώ σαν Χάρης το συγκεκριμένο έργο τέχνης, στην καθημερινότητα μου.

Τώρα για το τι αξίζει να έχει ο καθένας στην δισκοθήκη του, δεν μπορώ να το πω και να το κρίνω εγώ. Ακόμα και αν γράψω για εκατό δίσκους, θα νιώσω άσχημα για αυτούς που δεν θα αναφέρω. Θα προτείνω όμως, τους δίσκους που μου έκαναν εντύπωση την περασμένη χρονιά

20. Police Des Moeurs - Dedales 19. Red Axes - The Beach Goths 18. Elektro Guzzi - Clones 17. METZ - Strange Peace 16. Karima Walker - Hands in Our Names 15. Peine Perdue - Moreceaux Choisis 14. Priests - Nothing Feels Natural 13. Jlin - Black Origami 12. ‘68 - Two Parts Viper 11. Protomartyr - Relatives In Descent 10. Timber timbre - Sincerely, Future Pollution 9. Ghostpoet - Dark Days + Canapes 8. Feist - Pleasure 7. Zola Jesus - Okovi 6. LCD Soundsystem - american dream 5. Code Orange - Forever 4. Fever Ray - Plunge 3. EMA - Exile In The Outer Ring 2. Ulver - The Assassination of Julius Caesar 1. Chelsea Wolfe - Hiss Spun

Τι αλλαγές παρατηρείς, σε επίπεδο παραγωγής, στην μουσική του χθες και της τρέχουσας εποχής;

Το επίπεδο παραγωγής σήμερα, είναι πραγματικά κλάσεις ανώτερο σε σχέση με την μουσική του χθες, λόγω της τεχνολογίας αλλά και της μουσικής γνώσης, που πλέον έχει περάσει σε άλλο επίπεδο. Όσο περνάνε τα χρόνια, όλο και περισσότερη γνώση αποκτούμε. Ας μην μένουμε στο παρελθόν. Πολύς κόσμος πιστεύει ότι δεν υπάρχει συναίσθημα και πάθος στην σημερινή μουσική. Έλα όμως που υπάρχει σε υπερθετικό βαθμό! Απλά πρέπει να ανοίγουμε τους μουσικούς μας ορίζοντες και να δίνουμε χώρο, στο νέο που έρχεται. Έχει κάτι να πει πάντα. Ας μην το βλέπουμε σαν αλλαγή. Η μουσική εξελίσσεται. Είναι δικό μας θέμα εάν θα ασπαστούμε αυτή την πραγματικότητα, ή εάν θα μείνουμε σε περασμένες δεκαετίες, να αναπολούμε τις μουσικές που μας μεγάλωσαν. Πρέπει να έχουμε όμως πάντα στο μυαλό μας ότι η μουσική του χθες, είναι συνυφασμένη με την μουσική του σήμερα και το αντίθετο.

Το αντίθετο της στατικής εικόνας είναι η συνεχόμενη κίνηση. Πώς φωτογραφίζεται η κίνηση; Δεν χάνεται αυτόματα η υπόστασή της;

Νομίζω ότι εάν ξεκινήσω να γράφω με τεχνικούς όρους για τον τρόπο αποτύπωσης της κίνησης στην εικόνα, μάλλον ο αναγνώστης δεν θα καταλάβει και πολλά. Μια εικόνα μπορεί να αποτυπώσει τα πάντα, κάνοντάς τα ακόμα πιο δημιουργικά και ''μεγάλα'', και σε συνεργασία με την φαντασία εκείνου που την βλέπει, το αποτέλεσμα αποκτά μια θεϊκή υπόσταση θα έλεγα.

Περίγραψε μου, τι θα ήθελες να απεικονίζει η τελευταία φωτογραφία, που θα τραβήξεις με τον φακό σου.

Η τελευταία μου φωτογραφία... η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να το ξέρω. Ακούγεται τρομερό και κάπως αγχωτικό. Ίσως, όταν έρθει η ώρα, τότε μάλλον θα ξέρω. Πιθανόν το τι θα έβλεπα εκείνη την στιγμή μπροστά μου, ίσως να είναι το πορτρέτο μου λίγο πριν πεθάνω, μια γέρικη ατέλεια. Το μόνο σίγουρο είναι, ότι μέχρι τότε έχω να βγάλω χιλιάδες φωτογραφίες ακόμα!  

Mία φωτογραφία σου, έγινε το εξώφυλλο ποιητικής συλλογής. Πες μου περισσότερα γι’ αυτό και πώς πιστεύεις η τέχνη της φωτογραφίας συνδέεται με την τέχνη της ποίησης;

Κάθε είδος τέχνης, μπορεί να συνδεθεί αρμονικά και να αλληλοσυμπληρωθεί με μοναδικό τρόπο. Η ποίηση είναι μια τέχνη, η οποία σου δίνει άπειρους συνδυασμούς για να σκεφτείς και να διαχωρίσεις πολλές πραγματικότητες και απόψεις. Τι πιο όμορφο, απ’ το να δώσεις σε μια συγκεκριμένη εικόνα, όλο το νόημα μιας ποιητικής συλλογής. Όπως ανέφερα και σε μια προηγούμενη ερώτηση, δίνω ένα ερέθισμα και ο καθένας με βάση τα συναισθήματα και τις εμπειρίες του, ερμηνεύει με τον δικό του τρόπο αυτό που βλέπει και είμαι χαρούμενος, γιατί η ποιήτρια Μαρία Χρονιάρη, έκανε ακριβώς αυτό που αναζητώ από κάποιον που θα δει την δουλειά μου. Στην δική της περίπτωση, η φωτογραφία μου αποτύπωσε την ποίησή της και είμαι πραγματικά ευγνώμων. 

Που μπορεί κάποιος να βρει δείγμα της δουλειάς σου;

Μέσω των σελίδων μου σε facebook / instagram αλλά και στο επαγγελματικό μου portfolio, ακολουθώντας τον παρακάτω σύνδεσμο  https://tsilart.portfoliobox.net/

Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;

Όταν κάνω σχέδια, δεν μου βγαίνει πραγματικά τίποτα! Το παίρνω αλλιώς! H φωτογραφική μου μηχανή, το μικρόφωνό μου, η μουσική και συνεχίζω μέχρι τελικής πτώσης. The best plan is no plan!

Χάρης Τσιλόπουλος

Διαβάστε κι εδώ

http://www.iart.gr/charis-tsilopoulos-thelo-na-apotiposo-to-megalio-tou-chaous/

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ

Charis Tsilopoulos

Interviewed by Konstantinos Syrmos

The talented photographer Charis Tsilopoulos, lives and works in Austria. Every photograph of his is a symbolic world and thus plain. The pictures captured through his lens, seem like a window from where we see mixed frames from our undiscovered inner world. He is also involved in music as a radio producer and writes articles on presentation, reviews and analyses on albums. Through our interview here on iART, we change roles and try to “photograph” him for you.

 Charis, a photograph in my eyes is like stopping time. It’s a kind of power over its course, at least momentary. How do you see that?

It’s the best way to share your view with someone, who you are and what you represent. It’s a way of thinking but also a way to store moments and memories. It’s a form of art which is aimed at those who are willing to observe the details and see life from another perspective. It is not easy seeing through the lens and processing reality. But once you succeed, you notice that your life changes!

 I see that many of your photographs are dominated by a single person or object and beside or around them vast landscapes. How would you, as an observer, interpret your photographs?

I mostly want to capture the magnificence of chaos, rather than the people. The notion of it might cause us to think that we don’t need to be alone. The bottom line is that this is just a utopia, because in the end we stay small and alone, living inside the circumstances that we created, like in the photographs that you mentioned. The truth is that I don’t like interpreting my own photographs. I am just giving a stimulus and each one based on their feelings and their experiences, can interpret my work in their own way.

What are your feelings the second before you take the next picture?

 Most of the time, contemplating is not needed. Maybe it’s because now I feel that my camera and I are one. The camera is the extension of my hand. It is part of my body, I cannot think about it as something foreign. It is something totally logical to me and perfectly harmonized with my movements.

 You live and work in Vienna. What made you leave Greece and choose this specific city?

 The truth is I am still wondering myself! Basically, travelling is what makes me feel alive. As you might have understood, I am not the kind of person who thinks long before making a decision. The best things happen without a plan. What I can tell you with certainty, is that my thirst for new, has always pushed me towards changes. That’s why Vienna, it’s an artistic city which gives opportunities to any artist. Something that, unfortunately, Greece doesn’t do.

 You are a distinguished radio producer. Where can somebody listen to you and what do you share with your listeners when a song you chose is playing?

 Music is big issue for me, bigger than photography. It’s my life’s goal to share something I discovered and believe it has a lot to offer to the listeners. Music is like photography, in that in a moment it can make you rethink your whole life and broaden your mind. I want the listeners to have a different experience on each show, and listen to music that they don’t often do. This is my goal. Musical education is very important. In September I start again on poplie. My show is called “Exit Music”. You can also listen to my podcast on mixcloud.

You also deal with album reviews and analysis, which are your criteria in choosing a musical album and, if you like, you can suggest us one or more which you think are worth having in our collections.

 There are a lot of factors which play a role, mainly feelings. I only prefer writing about albums that have stirred up my emotions, positively or negatively. This is what music is for me and this is what I am trying to show through my point of view. Reviews based on my “multiple egos” and how I perceive, emotionally and physiologically, each album. Analyzing and reviewing an album, is not an easy task. A lot of people might imagine a music critic sitting in a silent room listening harmoniously to an album through a set of the latest technology headphones, but it’s not just that. I want to take this album out in the real world and test it. Today, I might write about a black metal album and tomorrow about a pop album. My duty is to offer a conscious opinion on a work of art, based on how I experience this particular work in my everyday life.

As for what is worth for someone to have in their album collection, it is not my decision to make. Even if I mention a hundred albums, I will feel bad about the ones I won’t.  However, I will mention the albums that made an impression to me last year.

20. Police Des Moeurs - Dedales 19. Red Axes - The Beach Goths 18. Elektro Guzzi - Clones 17. METZ - Strange Peace 16. Karima Walker - Hands in Our Names 15. Peine Perdue - Moreceaux Choisis 14. Priests - Nothing Feels Natural 13. Jlin - Black Origami 12. ‘68 - Two Parts Viper 11. Protomartyr - Relatives In Descent 10. Timber timbre - Sincerely, Future Pollution 9. Ghostpoet - Dark Days + Canapes 8. Feist - Pleasure 7. Zola Jesus - Okovi 6. LCD Soundsystem - american dream 5. Code Orange - Forever 4. Fever Ray - Plunge 3. EMA - Exile In The Outer Ring 2. Ulver - The Assassination of Julius Caesar 1. Chelsea Wolfe - Hiss Spun

 What changes do you notice in music production of yesteryear compared to that of today?

 The level of production today is way better compared to the music made years ago and that’s because of technology but also musical knowledge, which has reached another level. As the years go by, we gain more and more knowledge. Let’s not stay in the past. A lot of people believe that there is no sentiment in today’s music, but I can assure you that there is and a lot of it!  We just need to open up our musical horizons and make room for the new that’s coming. There is always something to be said. Let’s not see it as change. Music evolves. It is a personal matter whether we are going to embrace this reality or stay put in past decades, reminiscing about the sounds with which we grew up. We should, however, keep in mind that yesteryear’s music is interwoven with the music of today and vice versa.

 The opposite of a steady picture is continuous motion. How can motion be photographed? Doesn’t photograph automatically cancel the very nature of motion?

 I think that if I start with technical terms on how we can photograph motion, the reader will not understand much. A picture can capture anything making it more creative and “greater”, and with the contribution of the imagination of the person who sees it, the result obtains a “divine nature”, I could say.

Can you describe what would you like your last photograph to depict, where would you aim your lens at?

 My last photograph…the truth is that it is impossible for me to know. It sounds terrifying and kind of stressful. Maybe, when that time comes, I will know. Possibly, whatever I saw at that moment in front of me, a self portrait before I die, an elderly imperfection. One thing is for sure, until then I have thousands of pictures to take!

 One of your photographs was the cover of a poetry anthology. Tell me something more about it and how do you think that the art of photography is connected to that of poetry?

 Every form of art can be harmonically connected to and complemented by another in unique ways. Poetry is an art, that gives you infinite combinations to think about and distinguish between many realities and views. What nicer than to give a single photograph the meaning of a whole poetic anthology. As I mentioned earlier, I am just giving a stimulus and each one based on their feelings and their experiences can interpret what they see in their own way and that makes me happy, because the poet Maria Chroniari did exactly what I long for from someone who sees my work. In her case my photograph reflected her poetry and I am truly grateful.

Where can someone find a sample of your work?

 On facebook / instagram but also on my professional portfolio under https://tsilart.portfoliobox.net/

What are your future plans?

 Whenever I plan something, it doesn’t go as planned so I go a different way! My camera, my microphone, music and I go on till I drop. The best plan is no plan!

Charis Tsilopoulos