Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Τετάρτη 11 Οκτωβρίου 2017

Η ΝΥΧΤΑ



Το πρωί, όταν άνοιξα τα μάτια μου,
οι κουρτίνες είχαν πετρώσει
έμοιαζαν με τσιμεντένιο ακορντεόν.

Ο καθρέφτης είχε πέσει κάτω,
σπασμένος.

Ανοιγμένα τα φύλλα της ντουλάπας,
σαν μισοσκισμένες σελίδες βιβλίου
κρέμονταν.

Κι όλα τα ρούχα τσαλακωμένα, φορεμένα.

Όπως ένα ανοιχτό στόμα,
έχασκε το συρτάρι του κομοδίνου.
Η φωτογραφία είχε βγει απ' την κορνίζα
μα το τζάμι άθικτο.

Βρήκα το σεντόνι στρωμένο
κάτω από το κρεβάτι.
Οι παντόφλες πλάι - πλάι στην πόρτα
πιεσμένες,
σαν ακόμη να κουβαλούν ένα σώμα.

Το φως ανοικτό,
είχα ξεχάσει να το σβήσω πριν κοιμηθώ
κι η νύχτα εξαγριωμένη

δεν βρήκε που να κρυφτεί.




Κωνσταντίνος Σύρμος


Ανάγνωση: Μαρία Χρονιάρη

2 σχόλια: