Στον
εσωτερικό απόηχο της πανσελήνου και σε μια νύχτα που μύριζε θάλασσα στο κέντρο
της Αθήνας. Σε μάτια που έφευγαν χρώματα και σε πλατείες πολύβουες που χάριζαν
ζωή. Ανάμεσα σε γέλια και σε δάκρυα, μας έκαναν παρέα όλες οι μουσικές που
κάποτε ξενύχτησαν αγάπη.
Ήρθαν όλα τα άγρια άλογα, όλες οι αντανακλάσεις και η
βραχνή φωνή της Μάριαν Φεϊθφουλ να κόβεται σπαρακτικά, αναφωνώντας: "Όταν
θυμηθείς ποια είμαι, απλά τηλεφώνησέ μου". Και μέσα σε όλα αυτά, Πάντα η Εκάτη,
να κοιτά με πίκρα από ψηλά, όλα τα μοιρασμένα δίχως πόνο κομμάτια εκείνου του
ονείρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου