Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Τρίτη 13 Ιουνίου 2017

ΟΛΑ ΤΑ ΑΓΡΙΑ ΑΛΟΓΑ


Στον εσωτερικό απόηχο της πανσελήνου και σε μια νύχτα που μύριζε θάλασσα στο κέντρο της Αθήνας. Σε μάτια που έφευγαν χρώματα και σε πλατείες πολύβουες που χάριζαν ζωή. Ανάμεσα σε γέλια και σε δάκρυα, μας έκαναν παρέα όλες οι μουσικές που κάποτε ξενύχτησαν αγάπη. 

Ήρθαν όλα τα άγρια άλογα, όλες οι αντανακλάσεις και η βραχνή φωνή της Μάριαν Φεϊθφουλ να κόβεται σπαρακτικά, αναφωνώντας: "Όταν θυμηθείς ποια είμαι, απλά τηλεφώνησέ μου". Και μέσα σε όλα αυτά, Πάντα η Εκάτη, να κοιτά με πίκρα από ψηλά, όλα τα μοιρασμένα δίχως πόνο κομμάτια εκείνου του ονείρου.

Αυτά συνέβησαν χθες, νύχτα Δευτέρας. Καλή ακρόαση.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου