Κάθε μέρα - άλλες ώρες, ο Πέτρος της οδού Δημοσθένους, καβαλάει το μηχανάκι του γεμάτος βαρβιτουρικά αισθήματα, πάντα κρατώντας στα χέρια του μια τσάντα ανακύκλωσης για να χωράει τις σιωπές.
Πατάει τη μίζα βάζοντας το κλειδί στα μάτια του. Λίγο πριν γκαζώσει για το μεταξύ που ενώνει τις πορείες του, ισιώνει βιαστικά το μαύρο σακάκι του. Και καθώς απομακρύνεται, ο μπουχός της εξάτμισής του, γράφει με κεφαλαία γράμματα την αρχή της παράστασης του τρόμου.
Μαρία Χρονιάρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου