ΑΛΕΚΤΑ

Τις κρύες ώρες της νύχτας

Προσπαθώ να κεντήσω

Κάτι άπνοα όνειρα

Προσπαθώ να θυμηθώ

Πως ακριβώς μοιάζουν

Τα χρώματα

Καμία στιγμή

Δεν πονάει πιο πολύ

Εκτός από εκείνη

Που ξέρεις

Πως τώρα πια πάει

Έχασες

Καμία νίκη

Δεν είναι αρκετή

Να σου δώσει πίσω

Μια ζωή

Που ξεθώριασε άδικα

Σαν φωνή

Που ποτέ δεν βρήκε ηχώ

Σαν ρωγμή

Που όποτε βρέχει

Σταγονίζει

Το δέρμα σου με οξύ

Σαν πάντα

Που ευθύς σαν το ένιωσες

Έγινε πριν

Και κανείς

Δεν πρόλαβε να το σώσει

Μαρία Χρονιάρη

(από το βιβλίο μου "Η ΣΚΙΑ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΩ" που κυκλοφορεί από τις εκδ. Απόπειρα)