Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013

ΠΟΙΟΣ ΠΟΝΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΤΕΧΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ;

Υπάρχουν στιγμές στην ζωή που οι λέξεις, οι σκέψεις ό, τι υπάρχει που μπορεί να γραφεί ή να ειπωθεί, είναι λίγο και μικρό και φτωχό μπροστά στην απώλεια ενός ανθρώπου. Όταν όμως ο άνθρωπος αυτός είναι ο αδερφός σου, της ψυχής σου η ψυχή, τότε όλα απλά δεν έχουν νόημα. Δεν υπάρχουν.

Λέμε πως όλοι κάνουμε τις επιλογές μας, πως ίσως αυτές μας αξίζουν και δεν θα πρέπει να γκρινιάζουμε ή να παραπονιόμαστε. Είναι και κάποιες επιλογές όμως που ξεπερνάνε πολλά. Την Παρασκευή έχασα έναν σπουδαίο άνθρωπο, μια καθαρή ψυχή, μια αλήθεια της ζωής μου. 

Αγαπημένε μου αδερφέ, δεν υπάρχει τίποτα που να μπορώ να πω στον εαυτό μου, στους φίλους μας, στους δικούς μας. Μόνο δάκρυα. Και πόνος. Έχεις τον λόγο μου πως θα συναντηθούμε ξανά, εκεί που οι ψυχές μόνο μπορούν να νιώθουν. Θα αργήσω να έρθω, μα ξέρω, θα με περιμένεις.

Καλή στρατιά Παντελή μου.


2 σχόλια:

  1. Μαρακι δεν μπορω να το πιστεψω ... Μια ευχη ..καλο σου ταξιδι φιλε Παντελη ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. O πονος υπαρκτος,ανθρωπινος,καλη μου Μαρια.
    Η ελευθερια της ψυχης ομως ειναι μεγαλυτερος ποθος.
    Χωρις να το αντιλαμβανομαστε .
    Ας προσευχηθουμε για την ψυχη του να ειναι
    καλοταξιδη και καλοβαλμενη.
    Κουραγιο,χαρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή