ΠΕΣΑΧ

Μετά την δίνη. Ένα φως. Προβολέας ψυχής να οδηγεί τα γεγονότα. Λευκά σεντόνια κι ένα αγόρι σε στάση εμβρύου. Όταν γίνει άντρας θα τον ερωτευτώ. Ανάμεσα απ΄ τις γρίλιες κολυμπάνε τα πρόσωπα. Ονόματα που βαδίζουν στον αφρό. Με ποιό καράβι θα φύγουν;

Ξεκίνησε από εκεί που δεν είχε σταματήσει. Με μια αλήθεια που δεν γνώριζε αν υπήρξε. Με τη βεβαιότητα του μετά. Αργοπορημένη. Έτοιμη όμως να δεχτεί. Στη ζωή ποτέ δεν επιλέγεις. Επιλέγεσαι. Τα γεγονότα είναι που σε βρίσκουν. Εσύ μόνο γνέφεις. Το μεγάλο ναι ή το μεγάλο όχι. Για να γίνει η ευχή στιγμή. Για να σημαίνουν οι ημερομηνίες.

Στρώνω το κορμί μου στο δάπεδο. Ποτέ πριν το μάρμαρο δεν ήταν τόσο ζεστό. Στο δωμάτιο οι τοίχοι έχουν τη γεύση της καραμέλας. Το κρεβάτι αιωρείται. Αν απλώσω το χέρι θα σκίσω το ταβάνι. Θα τον πάρω να πάμε εκεί που Θεός. Που μια σπίθα αρκεί.

Δώδεκα μήνες και τρεις ευκαιρίες. Ζωές που άλλαξαν γιατί. Έχτισαν μέσα τους νησιά. Σκουλαρίκια  Κυκλάδες. Μαζί θα αποπερατώσουμε τον ναό. Για να βρει η Αριάδνη ένα σπίτι. Θα χωρέσουμε όλη την άμμο στα μάτια μας. Κι ένα λιβάδι παπαρούνες θα στρώνει την αρχή μας. Εκεί. Το Πεσάχ.

Μαρία Χρονιάρη

Από το βιβλίο μου "Επειδή Μαζί", εκδ. Απόπειρα 2012