Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012

ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΝΕΑ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ ΑΛΛΟ ΑΣΤΡΟ


Μήπως ζωή τελικά είναι εκείνο που θυμόμαστε;

Μαρία Χρονιάρη





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου