Υπάρχει μια παράξενη συνθήκη που οδηγεί τα πράγματα. Τα φαινόμενα, απαιτούν. Την παρουσία. Σ΄ αυτό που δείχνουν όταν κοιτάς αλλού. Η παραχώρηση δικαιώματος στην αλήθεια, υποχρεώνει νομοτελειακά στην παραδοχή της. Στο ρήμα που οδηγεί. Θα ζει εκεί τους χρόνους της αύξησης.
Η ακινησία του τοπίου δεν την ακουμπά. Δημιουργεί εκείνη την ταυτότητα που οι αντιρρήσεις εκμηδενίζονται. Γυρνάει στο σημείο της πριν αρχής. Υποχωρεί μόνο για ό, τι αντέχει να βρίσκεται. Ζει ξανά και ξανά την ίδια αμαρτία της ακούραστης θέλησης.
Στην πραγματικότητα των ανθρώπων το μάτι ξεγελά. Για ό, τι βλέπουν και γι’ αυτό που φαίνεται. Η οπτική απέναντι στα πράγματα καταδεικνύει. Αυξομειώνει και οριοθετεί. Υπάρχουν στιγμές που η άλωση αποτελεί το ζητούμενο. Η σύληση έρχεται μετά. Σαν αναγκασμένη να αποδείξει. Τα κεκτημένα παύουν. Τα νεότερα οδηγούν την ανάγκη. Όσο κι αν θελήσει, η αντίσταση θα καμφθεί.
Στις διαχωριστικές γραμμές των δρόμων, αναμετράται μια πρόκληση. Ενώνονται σε μεγάλα, άναρχα αριθμημένα τετράγωνα. Η συνέχειά τους εξαρτάται από την αντίληψη. Στέκεται στο ένα πόδι πηδώντας τα νούμερα. Αντιστοιχεί τη σημασία τους διαιρώντας το αποτέλεσμα. Όταν τελειώσει, όλα θα έχουν αρχίσει.
Ακολουθεί την πορεία μιας έννοιας που στο πέρασμα των αιώνων έγινε άλλη. Την βούλιαξαν οι γλώσσες των ανθρώπων. Θα έπρεπε να απαγορεύεται η κατάχρηση των λέξεων. Συνεχίζει να υπερασπίζει την ουσία ενάντια στην έλλειψη. Εμποδίζει κάθε διαχειριστική συνείδηση να φτάσει. Μιλά μόνο για όσα δεν λέγονται. Τώρα πια μόνο ετούτα την αφορούν.
Κι αυτό που αχνοφέγγει στο πέρασμα.
Μαρία Χρονιάρη
(από το βιβλίο μου "ΕΠΕΙΔΗ ΜΑΖΙ", εκδ. Απόπειρα 2012)
(από το βιβλίο μου "ΕΠΕΙΔΗ ΜΑΖΙ", εκδ. Απόπειρα 2012)
Μεγαλώνοντας, οι προτεραιότητες αλλάζουν, οι στάσεις διαφοροποιούνται, τα πράγματα χάνουν τη γυαλάδα της επιφάνειας και φανερώνεται η αγριάδα (αλλά και η πρόκληση) του εσωτερικού. Οι απόψεις, είναι πλέον εκεί για να αναμετρηθούν με την απόρριψή τους. Όσο λιγότερα αποτυπώματα αφήνουν οι λέξεις, τόσο καλύτερα. Τα ίχνη οδηγούν μαθηματικά σε μια εύκολη σύλληψη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι, ναι. Τα φαινόμενα απαιτούν. Δεν απατούν.
Συνέχισε να απαιτείς, Μαρία. Και άσε τους άλλους να επαιτούν.
Ωραίο κείμενο.
Σταύρο, η αλήθεια των πραγμάτων βρίσκεται πάντα εκεί που κανείς δεν τολμάει να ψάξει. Πάντα θα απαιτώ, γιατί μου αρέσει να λερώνω τους τοίχους. Το ξέρεις καλά. Γι' αυτό που αχνοφέγγει στο πέρασμα. Και για τα τετράγωνα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ που με στηρίζεις πάντα. Σε όλα.