Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Κυριακή 15 Μαΐου 2011

ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΑΛΛΑΖΩ ΖΩΕΣ 3

1. Τα περίμενα όλα. Κι ας έκανα πως δεν άκουγα. Κι ας κοίταζα αλλού. Γέμισες με όχι το κρεβάτι μου, εξορίζοντας κάθε πιθανότητα χρώματος να γελάσει. Κι όμως. Εσύ αγαπήθηκες ερήμην σου. Εγώ σ’ αγάπησα εις γνώσιν μου.

2. Πέρασε ο καιρός, κι οι λέξεις πάλιωσαν. Γόρδιος καημός, βραχιόλι στο μπράτσο. Έζησε το καλοκαίρι στο λαιμό μου ακάλεστο. Για σένα περπάτησα στα κύματα. Χωρίς Μωυσή.

3. Τρέχει η μοναξιά απ’ τα μάτια μου. Κάνει τάφους όπου πέσει. Ισορροπώ χωρίς δίχτυ ασφαλείας. Το κοινό από κάτω με ανοιχτό στόμα περιμένει να με καταπιεί.

Δεν πέφτω.


(Μαρία Χρονιάρη, Εκεί που αλλάζω ζωές, εκδ.Απόπειρα, 2010)


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου