Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2019

ΜΙΑ ΠΝΟΗ ΣΙΩΠΗΣ



Ο πιο μεγάλος πόνος
είναι εκείνος που κάνει τα
εκκωφαντικά


αθόρυβα


Μ. Χρονιάρη




Ευχαριστώ πολύ την Αργυρώ Χατζηπαναγιώτου για την μετάφραση στα Ισπανικά του ποιήματός μου "Μια πνοή σιωπής", από την συλλογή μου "Αγέννητη γη", εκδ. Σοκόλης 2017. Διαβάστε την μετάφραση εδώ: https://argy57.blogspot.com/2018/03/blog-post_30.html



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου