ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΓΥΡΙΣΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Η Λίλα Παπαπάσχου και το Πολιτιστικό site Θεαθήναι, με προσκάλεσαν να σας μιλήσω για όσα αγαπάω, γι' αυτά που είμαι, για όσα με κινούν και με συγκινούν ως άνθρωπο, αλλά και για την πορεία μου στον χώρο της λογοτεχνίας και όχι μόνο.

Ονομάζομαι Μαρία Χρονιάρη· γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, σπούδασα εικονοληψία, έκανα σεμινάρια σκηνοθεσίας και εργάστηκα ως οπερατέρ.

Από παιδί είχα μια ιδιαίτερη σχέση με τις λέξεις, τη μουσική και την εικόνα. Ήταν τα μόνα μέσα που μπορούσα να χρησιμοποιήσω, για να μεταφράσω τον κόσμο όπως εγώ τον έβλεπα και τον κατανοούσα, στους γύρω μου, αλλά πολλές φορές και σε μένα την ίδια. Έτσι άρχισα σιγά – σιγά να τα καλλιεργώ και τα τρία.

Διάβαζα πολλά βιβλία - κυρίως ποίηση και φιλοσοφία –έκανα μαθήματα μουσικής και φωτογράφιζα όσα οι άλλοι δεν έβλεπαν. Εκείνες τις λεπτομέρειες που χάνονται από το ανθρώπινο μάτι, που διαφεύγουν της προσοχής των πολλών.  Έτσι κατέληξα και στην επιλογή του επαγγέλματος που ήθελα να σπουδάσω.Απ’ όταν αποφοίτησα ασχολήθηκα με το ραδιόφωνο περιστασιακά, αλλά από το 2012 παρουσιάζω χωρίς παύση, μουσικές εκπομπές. Τελευταία μου ραδιοφωνική στέγη, ο διαδικτυακός σταθμός Radio Magazen, όπου κάθε νύχτα Δευτέρας, παρουσιάζω την δίωρη εκπομπή, «Πάντα η Εκάτη». Ένα πολιτιστικό μαγκαζίνο με προτάσεις για όλη την εβδομάδα, πολλή μουσική αλλά και παρουσιάσεις νέων καλλιτεχνών και βιβλίων, που θεωρώ άξια προσοχής.

Μου αρέσουν πολύ τα ταξίδια, αλλά λόγω υποχρεώσεων, δεν έχω τη δυνατότητα να τα πραγματοποιώ συχνά. Όνειρό μου, είναι να γυρίσω τον κόσμο και να ζήσω για κάποιο διάστημα, στην έρημο Σαχάρα με τους Βεδουίνους.

Αγαπάω πολύ οτιδήποτε μου μοιάζει, κι ό,τι μου μοιάζει με περιέχει και το περιέχω. Ταυτίζομαι με το ελεύθερο πνεύμα των αυτοχθόνων κατοίκων της Αμερικής, τους λύκους, και τρέφω μεγάλο σεβασμό για όλα τα έμβια όντα, που μοιράζονται τον πλανήτη μαζί μου.

Ως χαρακτήρας είμαι πολύ εσωστρεφής και μοναχική, ωστόσο καθόλου αποκομμένη από το κοινωνικό σύνολο. Απολαμβάνω την παρέα των φίλων μου και επιλέγω με πολλή προσοχή, εκείνους που θα τους ανοίξω την πόρτα του εσωτερικού μου κόσμου. Αγαπάω τους ανθρώπους και με θλίβει πολλές φορές ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε ο ένας τον άλλον.  Εκτιμώ εκείνους που έχουν μέσα τους πολύ ισχυρό το αίσθημα της καλοσύνης, της προσφοράς, του δικαίου, του σεβασμού, της φιλαλήθειας, του αλτρουισμού, της ταπεινότητας, της φιλίας και της αγάπης. Που δεν είναι επικριτικοί απέναντι στα πάθη και τις αδυναμίες των άλλων, αλλά τα αγκαλιάζουν και τα κοιτούν με τρυφερότητα. Προσωπικά, αποδέχομαι τους ανθρώπους όπως είναι, από τη στιγμή που θα αποφασίσω πως θέλω να υπάρχουν στη ζωή μου. Δεν έχω την πρόθεση να αλλάξω κανέναν. Γι’ αυτό και είμαι πολύ επιλεκτική και απόλυτη στις επιλογές μου.

Τις ελεύθερες ώρες μου θα διαβάσω, θα ακούσω πάντα μουσική, θα δω ταινίες και θα αφιερώσω χρόνο στους ανθρώπους της ζωής μου. Γράφω πολύ και κάτω από όλες τις συνθήκες. Κυρίως σε χαρτί, αλλά αν δεν υπάρχει στον χώρο, τότε χρησιμοποιώ το κινητό μου τηλέφωνο. Όταν με καταδεχτούν οι λέξεις και έρθουν, αφήνω οτιδήποτε έχω αρχίσει – ακόμη και τον ύπνο μου – και γράφω.

Το 2010 εκδόθηκε η πρώτη ποιητική μου συλλογή «Εκεί που αλλάζω ζωές», Εκδ. Απόπειρα.  Ακολούθησε το 2012 πάλι από τις Εκδ. Απόπειρα, η μοναδική ως τώρα συλλογή πεζών κειμένων μου «Επειδή Μαζί». Το βιβλίο αυτό, διακρίθηκε ως το «Βιβλίο της Χρονιάς», αποσπώντας το Αριστείο, στον Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό που διοργάνωσε ο Ε.Π.Ο.Κ. Τον Νοέμβριο του 2014, εκδίδεται  η δεύτερη ποιητική συλλογή μου, «Η σκιά μου κι εγώ» Εκδ. Απόπειρα, ενώ το 2015 συμμετείχα ως συν-συγγραφέας σε μια ακόμη ποιητική συλλογή.

Τον Νοέμβριο του 2017, κυκλοφόρησε το πέμπτο βιβλίο μου, η νέα μου ποιητική συλλογή «Αγέννητη γη», όπου έχω την τιμή και την χαρά να συνεργάζομαι με τις ιστορικές στον εκδοτικό χώρο, Εκδόσεις Σοκόλη.  Ένα βιβλίο με 58 ποιήματα, 58 πράξεις ζωής κατατεθειμένες σε λέξεις.

Κείμενά μου έχουν δημοσιευτεί στο ένθετο «Βιβλιοθήκη» της εφημερίδας Ελευθεροτυπία, στο περιοδικό «Οδός Πανός» καθώς και κριτικές μου για βιβλία άλλων, στο λογοτεχνικό περιοδικό «Κουκούτσι» και στο διαδικτυακό πολιτιστικό σάιτ «Ο αναγνώστης».

 Από το 2012 αρθρογραφώ στην εφημερίδα «Η φωνή  των Ανωγείων», μέσω της μόνιμης στήλης μου, «Ιστορίες του ωκεανού». Tον Οκτώβριο του 2017 άρχισα να συνεργάζομαι με το Πολιτιστικό σάιτ Postmodern,  διατηρώντας τη στήλη «Ποίημα του μήνα», και κάθε μήνα συστήνω στους αναγνώστες  έναν ποιητή.

Το τραγούδι που αυτή την περίοδο ακούω καθημερινά, ανήκει στο συγκρότημα των Damirah και ονομάζεται: «As a Child I Always Dreamed of Fire» και σας το αφιερώνω, με την ευχή να ονειρεύεστε φωτιές και τις ζείτε. Και κυρίως, να είστε η φωτιά.

Διαβάστε εδώ:

http://www.theathinai.com/tauepsilonchinuepsilonsigma--piomicronlambdaiotatauiotasigmamuomicronsigma/5597268