Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Σάββατο 18 Απριλίου 2015

ΜΗΔΕΝ




Ό, τι και αν είδα
Χλωμά δωμάτια
Γκρεμισμένα
Ερείπια σώματα

Φαντάσματα αντοχής
Που χάθηκαν
Στα χρόνια

Ό, τι κι αν μίλησα
Ασύμμετρα όνειρα
Που απλά
Δεν μπορούσα

Κι αν καμιά φορά
Θύμωνα
Ήταν
Γι’ αυτό
Το άδικο
Χρέος



Μαρία Χρονιάρη

(Από το βιβλίο μου "Η σκιά μου κι εγώ", εκδ. Απόπειρα 2014)


2 σχόλια: