Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2014

ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΗ



Μες στο δωμάτιο της ψυχής μου

Υπάρχει ένας κόκκινος τοίχος

Τόσο κόκκινος

Σαν ανοξείδωτο αίμα

Όσο κι αν πάλεψα

Να αφήσω πάνω του αποτύπωμα

Το μόνο που κατάφερα

Ήταν να τον κάνω ακόμη πιο κόκκινο



Σε μια καρέκλα λίγο πιο πέρα

Μια διάφανη ανθρώπινη σιλουέτα

Ενός άντρα

Κάθεται ασάλευτη

Με το βλέμμα στραμμένο σε μένα



Μπορώ να δω μέχρι το βάθος της ζωής του

Στο μέρος της καρδιάς του

Υπάρχει καρφωμένη μια βελόνα

Χωρίς να το σκεφτώ απλώνω το χέρι

Και την τραβώ προς τα έξω

Με διαπερνά ένας άγουρος πόνος



Τότε όλο το δωμάτιο γίνεται κόκκινο

Τα έπιπλα οι τοίχοι εκείνος εγώ

Τον πιάνω από το χέρι

Και τον ξαπλώνω στα κόκκινα σεντόνια

Το κρεβάτι του τρίζει

Τον σκεπάζω με το αίμα

Που τρέχει απ’ τα χέρια μου



Κοιμήσου τώρα του ψιθυρίζω


Ήρθε η ώρα

Που η σκιά σου απορροφήθηκε

Όλα τέλειωσαν


Μη φοβάσαι πια



Μαρία Χρονιάρη



(από το βιβλίο μου "Η ΣΚΙΑ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΩ" που κυκλοφορεί από τις εκδ. Απόπειρα)

4 σχόλια:

  1. Ίσως να κατάφερε κι αυτός πια να συναντήσει τον κόκκινο τοίχο και να γίναν ένα. Αν νιώθεις την ψυχή πιο κόκκινη μάλλον αυτό έγινε!!
    Να σαι καλά Μαρία μου!! Σε φιλώ με αγάπη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Στάζανε οι λέξεις κάτι κόκκινο, αίμα, χρώμα,
    κάτι κόκκινο έσταζαν οι λέξεις
    και το ποίημα έδειχνε αιμόφυρτο

    Αλλά κι αν ήτανε κρασί,
    κόκκινο, κατακόκκινο αγαπημένη,
    όπως είπαν οι μεγάλες αποστάσεις
    και μεθυσμένο το ποίημα
    αιμόφυρτο θα έδειχνε.

    ~Γιώργος Δουατζής

    Κόκκινο Ζεστό Φιλί σου στέλνω.!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπημένη μου Μαριλένα,

    δεν είμαι σίγουρη αν συνάντησε τον κόκκινο τοίχο - αν και είναι κάτι που θα το ήθελα πολύ. Η ψυχή μου οπωσδήποτε είναι πιο κόκκινη, αλλά αυτό που περισσότερο απ' όλα έχει σημασία είναι να μην φοβάται πια.

    Καλή εβδομάδα, σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αοράτη μου

    εκεί, από την άλλη άκρη της γης πάντα οι καρδιές μας και οι σκέψεις μας συναντιόνται. Σε ευχαριστώ για το σχόλιο - ποίημα. Έτσι είναι "και μεθυσμένο το ποίημα, αιμόφυρτο θα έδειχνε".

    Αυτό που για μένα μετρά, είναι να μην φοβάσαι να τραβήξεις την βελόνα, όποια κι αν είναι η κατάληξη.Θα σε βρω σύντομα με τον δικό μας τρόπο.

    Ανταποδίδω το Κόκκινο ζεστό φιλί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή