Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2013

ΑΜΕΤΡΗΤΟΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΝ



Αμέτρητοι μέσα μας κατοικούν.
Άν σκεφτώ ή αισθανθώ κάτι, αγνοώ
Ποιός είναι αυτός που σκέφτεται ή αισθάνεται.
Είμαι ο τόπος μόνο
όπου σκέφτηκε ή αισθάνθηκε.

Ψυχές περισσότερες από μία έχω.
Περισσότερα εγώ απ' το εγώ το δικό μου.
Υπάρχω εντούτοις,
Αδιάφορος για όλους.
Τους κάνω να σιωπούν: εγώ μιλάω.

Διασταυρούμενες οι παρορμήσεις
Αυτού που νιώθω ή δε νιώθω
Για το ποιός είμαι ερίζουν.
Τις αγνοώ. Τίποτα δεν υπαγορεύουν
Στο εγώ που γνωρίζω: εγώ γράφω.

Ρικάρντο Ρέις, ετερώνυμος του Φερνάντο Πεσσόα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου