Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.
(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")
Σάββατο 28 Ιουλίου 2012
ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΑΛΛΑΖΩ ΖΩΕΣ 9
Θέλω να βγεις χαράματα από μέσα μου με ισορροπημένη γεωμετρία. Χωρίς υπότιτλους. Απαλλαγμένος απ’ τα σπυριά και τις λεηλασίες. Μακριά από σιδηροδρομικούς σταθμούς.
Ορφανός.
Μαρία Χρονιάρη, "Εκεί που αλλάζω ζωές", εκδ. Απόπειρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου