Σώμα κενό

Καμιά φορά συμβαίνει

να έρχεσαι στον ύπνο μου

με τα μαχαίρια σου ακονισμένα

Και με χέρια που στάζουν αίματα

να χαϊδεύεις με λύσσα

ό,τι απέμεινε ζωντανό μέσα στα καμένα

Κι εγώ

Που να σου αρνηθώ την ψυχή μου

ποτέ δεν μπόρεσα

αφαιρώ σπυρί – σπυρί

τα μικρά της κομμάτια

Μήπως και κάποτε καταλάβεις

πως η μόνη ελευθερία στην αγάπη

ονομάζεται θάνατος

Μ. Χρονιάρη, από την ποιητική συλλογή "Αγέννητη γη", εκδ. Σοκόλη 2017