Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2018

Αντάρτικο ²



Χρειάζονται δύο άνθρωποι. Δυο τουλάχιστον.
Ένας να φτιάχνει τις λέξεις κι ένας να τους βάζει φυτίλι, να τις ανάβει και να τις πετάει.
Αλλά τι σας λέω κι εσάς, σάμπως πεινάσατε ποτέ τόσο ώστε να μπείτε ολόκληροι μέσα σ’ έναν άλλο άνθρωπο;

Ίσως αν καείτε,
να μάθετε.

Να σας μάθω για πείνα λοιπόν.
Ή για βουτιές σε σώματα ξένα,
από κείνες που γραπώνεσαι από φλέβες κι όργανα,
να δεις τι έχουν να σου πουν
για το βράδυ που ξεκίνησε.
Και για φωτιές,
να κλείσετε λίγο περισσότερο τα μάτια σας.

Δημήτρης Γκιούλος - Κωνσταντίνος Παπαπρίλης Πανάτσας, Αντάρτικο ², Κουρσάλ Ελευθεριακές Εκδόσεις


Ολόκληρη η ανάγνωση του υπόλοιπου ποιήματος, έγινε στην εκπομπή μου, "Πάντα η Εκάτη" στο Radio Magazen, και μπορείτε να την ακούσετε στο βίντεο που συνοδεύει την ανάρτηση


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου