Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2018

ΕΝΑ



Να είσαι πάντα 
εκείνη η στιγμή που θα γεννά 
τις μεγαλύτερες 
ποινές αγάπης μέσα μου

Έκρηξη αέρα
μες στα χαλάσματα 
μιας πόλης που είναι
μόνο δική μας

Και με τη γλώσσα σου
να ανοίγεις δρόμο
σκάβοντας τα σκοτάδια
που οδηγούν οριστικά
κι απόλυτα

σ' εμένα

Μ. Χρονιάρη

Από την ποιητική συλλογή "Μετά από αυτό που προηγήθηκε", εκδ. Σοκόλη, 2020





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου