Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Τρίτη 20 Μαρτίου 2018

ΕΣΥ ΜΟΝΑΧΑ ΟΛΑ



Νύχτα βροχερή κι όλα τα φώτα εντός, αναμμένα στη διαπασών.  Κι εσύ, πανταχού παρών στο χώρο, στον ουρανό, στις νότες, στη σιωπή.  Μέσα στο άφατο βάθος των πιο κρυφών στιγμών. Και την Εκάτη να κοιτά και να χαρίζει. Και τα τραγούδια, που πάντα μιλούν σε όσους ξέρουν ν' αναγνωρίζουν.

Καλή ακρόαση.





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου