ΣΤΟΝ ΙΣΚΙΟ ΜΟΥ

Βρὲ ἴσκιε μου γιατί μ᾿ ἀκολουθεῖς;

Δὲ μ᾿ ἀφήνεις μόνο μου νὰ τρέχω;

Βρὲ ἴσκιε μου, δὲ πᾶς νὰ μοῦ χαθεῖς,

πρέπει κι ἐσένα σύντροφο νὰ ἔχω;

Πότε στραβὸ σὲ βλέπω πότε ἴσο,

πότε μακρὺ σὰ σούβλα, πότε νᾶνο,

τὴ μιὰ πηγαίνεις μπρός, τὴν ἄλλη πίσω

σὲ ἀπαντῶ ἐδῶ, ἐκεῖ σὲ χάνω.

Χωρὶς νὰ βλέπεις, πιάνεις ὅτι πιάνω,

μὲ ὁδηγεῖς ἀλλὰ καὶ σ᾿ ὁδηγῶ.

Καὶ τέλος πάντων κάνεις ὅτι κάνω

καὶ εἶσαι ἄλλος, δεύτερος, ἐγώ.

Βρὲ ἴσκιε μου, γιατί μ᾿ ἀκολουθεῖς;

Βρὲ ἴσκιε μου δὲ πᾶς νὰ μοῦ χαθεῖς...

Σὲ ἀπαντῶ στὸ σπίτι καὶ στὸ δρόμο

καὶ μοῦ γεννᾷς πολλὲς φορὲς τὸν τρόμο.

Γεώργιος Σουρής