Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2016

ΤΟΥ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΕΓΚΟΠΕΣ




ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ - ΜΑΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑΡΗ "ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΥΦΟΥΣ"


Η στιγμή που φεύγει. Αυτή που έρχεται. Τα τυχαία γυρίσματα της τύχης. Οι σιωπές, οι φωνές, τα πληγιασμένα σώματα και τα λυσσαλέα σμιξίματα κάτω από το φεγγάρι.

Δυο ποιητές. Μια κοινή συνισταμένη. Κι ο λόγος στα ακραία μονοπάτια του ασύνειδου. Το “ποιητικό εσύ” γκρεμίζεται μέσα στην απροσδιοριστία της απεύθυνσης. Κι ο εαυτός, μια ναυαγισμένη πυξίδα στο κοκκινόμαυρο πέλαγος- μιας φωτογραφίας- μιας μοίρας- μιας ασυγκράτητης επιστροφής…

Επιστρέφουν συνεχώς από δυο κορμιά απομακρυσμένα. Σκοπός τους η κατάκτηση του ΣΩΜΑΤΟΣ. Ενός ενιαίου αδιαχώριστου σώματος [συνείδησης- ψυχής]. Του ιδανικού σώματος της Αγάπης.

Τα πάντα γύρω ηχούν σε γένος θηλυκό, ώστε να γίνει πιο προσιτή η μήτρα που θα δεχτεί τον κόσμο. Όλα βρίσκονται σε πορεία. Όλα κινούνται κάτω από το βάρος μιας επιθυμίας που ξεχειλίζει ανάγκη.


Όλα μέσα εκεί ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΑΣ. ΤΟΥΣ.


Στην ζωή. Στην ποίηση.



Κωνσταντίνος Καραγιαννόπουλος


Διαβάστε κι εδώ την κριτική του Κωνσταντίνου Καραγιαννόπουλου 



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου