Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2015

ΜΠΑΜ



Υπάρχω ανάμεσα σε νεκρούς θεατές
Χρόνια αποστεωμένους
Απ’ το μικρόβιο της ζωής
Οι τρύπες
Που κάποτε ήταν τα μάτια τους
Έγιναν σουβενίρ
Για το μέλλον που θα ρθει

Στα χέρια μου κρατώ έναν λευκό αναπτήρα
Αν τον φυσήξω
Θα ανάψει της γης το κάρβουνο

Δεν με νοιάζει
Που βρέχει στα σκισμένα σεντόνια
Δεν με νοιάζει
Που κρύβει η μουσική τη σιωπή
Αυτό που έχει σημασία
Είναι μόνο το σπίρτο

Τελευταία ματιά
Το τσιγάρο στο πάτωμα
Έκλεισα όλες τις πόρτες

Μπαμ

Μαρία Χρονιάρη

(Ποίημα από την νέα μου ποιητική συλλογή που ετοιμάζεται)



4 σχόλια:

  1. Υπέροχο..!! καθώς και η μελωδία που το συνοδεύει, ξεσκεπάζοντας όλες τις σιωπές.

    Φιλώ σε.!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αοράτη μου

    μέσα σε κάθε σιωπή σχεδόν πάντα γεννιέται μια αδιάψευστη αλήθεια. Όλα είναι ένας κρότος. Ναι η μελωδία αυτή μιλάει τη γλώσσα εντός.

    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλό μήνα να χεις Μαρία μου!! Δημιουργικός να ναι πάνω από όλα!!
    Με το καλό να βγει κι η νέα σου συλλογή!! Προμηνύεται εκρηκτική!! ;))
    Κούμπωσαν ιδανικά οι νότες με τις λέξεις σου!! Δυνατό ποίημα!!
    Σε φιλώ κι εύχομαι πάντα τα καλύτερα!! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλό Σεπτέμβρη Μαριλένα μου. Σε ευχαριστώ πολύ πολύ. Σε λίγο καιρό θα γίνει και η παρουσίαση του βιβλίου "Η σκιά μου κι εγώ". Ελπίζω να τα πούμε εκεί.

    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή