Σε
ανακαλύπτω
σε όλα τα
μήκη και τα πλάτη της γης
ξηλωμένη
από θάνατο
Ζωγραφισμένη
με τη νύχτα της ζάλης
που ποτέ δεν αρνήθηκε να σηκώσει το βάρος
του να αντέχω σαν μάρμαρο
με λαθραίες σημαίες
φτάνει να
σε μιλώ
Ως τον
αθάνατο θάνατο εκείνων
που πάντα ζουν
στο σκοτάδι
μακριά από ανάρμοστα βλέμματα
Με το ουρλιαχτό
ενός λύκου
που πάντα
κλαίει
Γιατί ξέρει
πόσο πονάει η ορφάνια
να κρύβεις
μέσα σου όλου του κόσμου
τη θλίψη
Μαρία Χρονιάρη
Από την ποιητική συλλογή "Αγέννητη γη", εκδ. Σοκόλη, 2017
"Ζωγραφισμένη με τη νύχτα της ζάλης"
ΑπάντησηΔιαγραφήζωγραφίζεις τις σκέψεις σου πάνω στους γυάλινους καμβάδες της οθόνης, καταφέρνοντας πάντα να κεντρίσεις κάποιο σημείο εκεί γύρω απ' την ψυχή.
Πάντα κοντά σου καλή μου φίλη.!
Καλό μήνα να χεις Μαρία μου!! Τι ευχάριστα νέα!! Με το καλό η καινούρια σου συλλογή!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚόλλησα στο ξηλωμένη από θάνατο...
Να σαι καλά και να περνάς ένα όμορφο και δημιουργικό καλοκαίρι!! Σε φιλώ γλυκά!!
Έχεις το χάρισμα της δημιουργίας, για αυτό πληρώνεις ένα τίμημα: την μοναξιά. Όσοι αγαπημένοι (ες) και να βρεθούν στην πορεία σου θα είσαι μόνη στον δύσκολο δημιουργικό δρόμο σου. Η αναγνώριση ας μετριάζει την θλίψη σου. Καλή επιτυχία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑργύρης, Γύθειο
Αοράτη μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαριλένα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήσε ευχαριστώ πολύ!!