Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Τρίτη 31 Μαρτίου 2015

ΔΑΚΡΥΣΜΕΝΑ ΜΑΤΙΑ



Είμαστε κι εμείς οι καταραμένοι που γράφουμε για τα μύχια, που γράφουμε τα μύχια της ψυχής μας μήπως και μπορέσουμε να ζήσουμε καλύτερα με την κατάρα μας. Κυκλοφορούμε ανάμεσά σας με ένα αδιόρατο μαύρο πέπλο στα μάτια μας, με ένα διάφανο στα βλέμματά σας κατάμαυρο περιβραχιόνιο. Που δεν διαφημίζουμε την λύπη μας ούτε στον καθρέφτη, μα την κάνουμε δαχτυλίδια και την φοράμε σε όλα τα δάχτυλα. Πέτσινα βραχιόλια για να ταιριάζουν με τις εποχές σας, την θάβουμε βαθιά μέσα μας για να μην σας χαλάμε τις μέρες και τις νύχτες. Όμως σαν μας δείτε καμιά φορά θλιμμένους, αν μας πετύχετε να κλαίμε βουβά - γιατί πάντα μόνο έτσι κλαίμε - αφήστε μας ήσυχους. Να ζήσουμε ως τέλους την τραγωδία μας και μην μας κοιτάξετε για πολλή ώρα. Θα μας χαραμίσετε με την ματιά σας. Η δική μας λύπη είναι υπόθεση αυστηρώς προσωπική. Άκρως ακραία και μοναχική. Δεν έχει ανάγκη τον οίκτο σας. Μάθετε να κάνετε ησυχία κι αφήστε μας να υπάρξουμε όπως μπορούμε. Όπως τόσα χρόνια έχουμε μάθει να υπάρχουμε. Και μην ανησυχείτε, το ποινικό μας μητρώο, το μητρώο ψυχής είναι καθαρό. 

Έχει αυτό το άπειρο λευκό που σας τυφλώνει.

Μαρία Χρονιάρη



2 σχόλια:

  1. Νεραἵδολύκαινα μου, τα δάκρυα στα μάτια είναι το ξέπλυμα από την τέφρα της οδύνης που ενίοτε σπαράζει την ψυχή.

    Αγαπώ σε.!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αοράτη μου,

    εκεί στην άλλη γη που ζεις κι ανασαίνεις ξέρεις καλά πόσο πολύ τα δάκρυα είναι οι βρύσες της ψυχής.

    Σε αγαπάω κι εγώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή