Μία σιωπή έσβησε. Ακούω τα βήματά της να απομακρύνονται. Τα ίχνη που αφήνουν τα πέλματα γίνονται οδηγός μου. Πατώ σιγανά για να πιάσω τον ήχο του. Τον βλέπω στο λιμάνι, στα ερείπια της Πορτάρας. Εκεί στον ναό του Απόλλωνα, να πονάει την Αριάδνη του. Του πιάνω το χέρι.Φέγγω με τα δάχτυλα ένα – ένα τα σκαλιά της επιστροφής.
Όλο το νησί δικό του. Ολόκληρος ένα νησί. Ένας αδιάφανος άνθρωπος με ανασυνθέτει κόβοντας τα κομμάτια μου. Αυτό που προκύπτει τελικά είναι πιο πολύ εγώ από μένα. «Κοίτα με», λέει και με γεννάει στο φως. Τα flamingos χορεύουν στον δρόμο. Στα σοκάκια οι νεράϊδες κρατούν ονειροπαγίδες. Ένας χρόνος και τρεις επιστροφές. Η διαδρομή για το μοναστήρι είναι δύσβατη. «Μαζί σου όλα τα μπορώ». Μία προσευχή, ένα τάμα, η εκκλησία που με περίμενε να μπω. Την επόμενη φορά θα δεξιωθώ την ζωή μου.
Στη μηχανή μια πεταλούδα κολλάει στην μπλούζα του. Ανοίγει τα φτερά της και τον κυκλώνει. Τώρα τίποτα δεν μπορεί να χαθεί. Ολόγυρά του φτερουγίζουν ψυχές από χρώματα. Όλα θέλουν να τον αγγίξουν. Σε μία γωνία περιμένει η Κασσάνδρα. Κάθε βράδυ την ίδια ώρα. Ένας χρησμός κομμένος στη μέση.
Τα παιχνίδια στη Χώρα, ο δρόμος για τα ορεινά, η στροφή των Αγίων. Μέσα στο κάστρο συναυλίες. Οι Ενετοί ακούνε τζαζ. Το σαξόφωνο κι η φυσαρμόνικα τον παίρνουν στα χέρια. Γέρνω στο άνθος των αθανάτων και τον βλέπω να ίπταται. Τώρα ξέρω. Τώρα κάθε φορά ως την επόμενη φορά.
Στο πρόσωπό του είναι χαραγμένες όλες οι ελπίδες μου. Μέσα στη χούφτα του ζουν σφραγισμένες οι στιγμές που θα ζήσω.
Και μια νύχτα με τις σταγόνες της βροχής θα γράψω με τις βλεφαρίδες του πάνω στο δέρμα μου το τελευταίο βιβλίο της μουσικής του.
(από το βιβλίο μου "ΕΠΕΙΔΗ ΜΑΖΙ", εκδ. Απόπειρα 2012)
Πρώτη δημοσίευση στο μπλογκ του Σταύρου Σταυρόπουλου, τον οποίο και ευχαριστώ
http://sstavropoulos.blogspot.com/2011/11/blog-post_11.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου