Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010

Μείξη Tcaikovski - Waits - Σταυρόπουλος - Χρονιάρη


ΤΟ βραδυ το μπαρ ειναι σκοτεινο. 
Τα γεγονοτα συμβαινουν αναποδα:
η μουσικη ακουει τους ανθρωπους να μιλουν.
Αναπνεουν, εγκαθιστωντας τις μοναξιες τους.
Γουλια γουλια.
Θελει να τους επιδιορθωσει σε λιγα λεπτα.
Ο χαμηλος φωτισμος παρασυρει τις λεξεις σε πτωχευση.
Στην μπαρα έχει χυθει λιγο κρασι.

Μονον η αθωοτητα των στιχων εφημερευει.
Περιθαλπει την αγωνια αυτης της μονιμης απουσιας,
την στεγαζει σε τιτλους.
Αν θες να αλλαξεις τα πραγματα, δεν το συζητας.
Απλως, τα αλλαζεις.
Η αποφαση ειχε απο χρονια παρθει. 
Και ο καιρός εφτασε.
Να κανει τα ονοματα να παψουν και να φυγει ο παρατατικος.
Να γινει μελλοντας τετελεσμενος



Κλεβω τον φιλο μου που περιμενω,
στις Μοιρες.
O καλύτερος βιβλιοθηκάριος του κόσμου με σερβίρει .
ΟΥΊΣΚΙ που δεν πίνω ποτέ ,
το νοθεύω για να το αντέξω,
όπως όλα, μετά ο Ρωσικός Χορός επί δύο,
Tchaikovsky και Waits,
όλα ταιριάζουν αυτές τις μέρες και τίποτα
δεν διαφέρει
από τα καταστροφικά παλιά καλοκαίρια

Калинка, калинка, калинка моя!  саду ягода малинка, малинка моя!

Αναπνέω καίγεται ο λαιμός μου και το στέρνο μου,
πάρε το πακέτο μου έχει κάμποσα μέσα,
σου χαρίζω τον καρκίνο για απόψε,
και για σένα
οι τράκες πρέπει να σταμάτησουν,
το ίδιο και η κοροιδία μεταξύ μας.
ο Κολασμένος Ρώσος Καλόγερος θα μας σερβίρει
απολαυσέ την Νύχτα
απόψε θα καταπιούμε την Νύχτα
θα είναι ένα κωμειδύλιο
που αν και με μέτριες ερμηνείες
θα καταπλήξει άπαντες.


Οσο για την αμφιβολια, 

αυτη θα κοπει στο μονταζ.

(ευχαριστώ τον ADE GIA, που κόλλησε τις λέξεις μου με όλα αυτά τα μυαλά και κυρίως με εκείνο του Σταύρου Σταυρόπουλου)

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ
http://adegia.blogspot.com/2010/12/tchaikovsky-waits.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου