Η ΝΥΧΤΑ

Το πρωί, όταν άνοιξα τα μάτια μου,

οι κουρτίνες είχαν πετρώσει

έμοιαζαν με τσιμεντένιο ακορντεόν.

Ο καθρέφτης είχε πέσει κάτω,

σπασμένος.

Ανοιγμένα τα φύλλα της ντουλάπας,

σαν μισοσκισμένες σελίδες βιβλίου

κρέμονταν.

Κι όλα τα ρούχα τσαλακωμένα, φορεμένα.

Όπως ένα ανοιχτό στόμα,

έχασκε το συρτάρι του κομοδίνου.

Η φωτογραφία είχε βγει απ' την κορνίζα

μα το τζάμι άθικτο.

Βρήκα το σεντόνι στρωμένο

κάτω από το κρεβάτι.

Οι παντόφλες πλάι - πλάι στην πόρτα

πιεσμένες,

σαν ακόμη να κουβαλούν ένα σώμα.

Το φως ανοικτό,

είχα ξεχάσει να το σβήσω πριν κοιμηθώ

κι η νύχτα εξαγριωμένη

δεν βρήκε που να κρυφτεί.

Κωνσταντίνος Σύρμος

Ανάγνωση: Μαρία Χρονιάρη