Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΣΥ ΚΙ ΕΓΩ

Ο χρόνος όταν σε κάνει κομμάτια. Ο χρόνος σιωπή. Ο χρόνος πονάω. Ο χρόνος έσπασα. Για όλους τους χρόνους που ήρθαν, έφυγαν, έρχονται όπου να ναι, δεν υπήρξαν ποτέ, πέθαναν. Για τους άχρονους χρόνους της μοναξιάς μας. Ο χρόνος όταν κόβεσαι και δεν φοβάσαι. Κόβεσαι κι άλλο. Ο χρόνος που ποτέ δεν είναι αρκετός για να σκουπίσεις τα αίματα από τις πληγές. Και συνεχίζεις να κόβεις και να κόβεσαι μέσα σε άχρονο χρόνο. Ο χρόνος που σε λείπω, ο χρόνος που ποτέ δεν άντεξες, ο χρόνος που το ρολόι μέτρησε ανάποδα όταν έκλεισα την πόρτα. 

Ο χρόνος που τα χέρια είναι άδεια, που τα βλέφαρα πονάνε από τους χρονισμένους σταλακτίτες. Ο χρόνος που η θάλασσα και το καραβάκι με βοήθησαν να θυμηθώ. Ο χρόνος τέλος. Ο χρόνος ξέχασα και δεν ξαναγυρίζω. Ο χρόνος έχασα. Ο χρόνος δεν θέλω πια. Ο χρόνος που κανείς δεν είδε να περνάει. Ο χρόνος απόφαση. Ο χρόνος που μέτρησε όταν ήρθες. Ο χρόνος που μου είπες, ζω. Ο χρόνος αγάπη. 

Ο χρόνος εσύ κι εγώ. Εκεί που δεν υπάρχει παρά μόνο ένας χρόνος.

Μαρία  Χρονιάρη