Είναι μια θάλασσα
Που καλπάζει
Το δωμάτιο
Το ταβάνι μου
Έχει ανοίξει μια τρύπα
Στον ουρανό
Όλα τα αύριο
Έγιναν άγκυρα
Γύρω σου
Πώς μπορώ
Να αδικήσω
Την ζωή μου;
Μαρία Χρονιάρη
(από το βιβλίο μου "Η ΣΚΙΑ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΩ" που κυκλοφορεί από τις εκδ. Απόπειρα)
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι να συνεχίσεις τον καλπασμό και να μην αδικήσεις τη ζωή σου. Όπου και αν καίγεσαι, έχω επιστρέψει. Με μια αγάπη νεκρή. Σαν κι εμένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=3PCuEfiDeEQ
"Βάδισα προς το μέρος του. Έβαλα τα χέρια του ανάμεσα στους μηρούς μου. Κεκαλυμμένη δουλεία. Αφαίρεσα λίγο κίτρινο απ’ τα μαλλιά μου και το ακούμπησα στους ώμους του. Όταν η γη γλιστράει, όταν ο ήλιος κρυώνει, να έρχεσαι σε μένα, του είπα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆφησα το βλέμμα μου να κυλήσει επάνω του. Όλα είχαν επιστρέψει.
Σε μένα."
(από το κείμενό μου με τίτλο "ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ".) Για μια αγάπη νεκρή. Σαν κι εμένα.
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=3PCuEfiDeEQ#!
.......
ΑπάντησηΔιαγραφήΑστερόσκονή μου, ναι. Μόνο αποσιωπητικά.
ΑπάντησηΔιαγραφή