Πέμπτη 19 Απριλίου 2012

ΠΑΓΩΜΕΝΑ ΚΑΛΩΔΙΑ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΑΛΛΑΖΩ ΖΩΕΣ 5



Ένωσες την αρχή με το τέλος σε μια ακροστιχίδα σιωπής. Όλα τα άλλα έμειναν σε εκκρεμότητα. Κι η αγκαλιά μου γέμισε παγωμένα καλώδια.




(Μαρία Χρονιάρη, "Εκεί που αλλάζω ζωές", εκδ. Απόπειρα 2010)





στις

3 σχόλια:

  1. Mariannaki21 Απριλίου 2012 στις 12:42 π.μ.

    Πολύ βροντερή σιωπή...οι λέξεις της τρυπάνε την καρδιά...κι αυτή ματώνει πιάνοντας το νόημα τους...Μαράκι μου...έπιασε κρύο στη Σαχάρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΜΑΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑΡΗ23 Απριλίου 2012 στις 12:04 π.μ.

    Μαριάννα μου, πάντα η σιωπή κάνει τον μεγαλύτερο θόρυβο. Αυτός είναι κι ο προορισμός της. Άν είσαι τυχερός να την ακούς. Ή άτυχος που την καταλαβαίνεις.

    Η Σαχάρα πάντα έχει κρύο όταν πέφτει ο ήλιος. Ευτυχώς όμως, πάντα θα ξημερώνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Mariannaki23 Απριλίου 2012 στις 12:32 π.μ.

    Ναί Μαράκι,Θα ξημερώνει πάντα κάπου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή