Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Τετάρτη 28 Μαρτίου 2012

ΜΙΑ ΜΟΙΡΑ ΣΑΝ ΤΙΜΩΡΙΑ





"...Ότι η ποίηση είναι το μοναδικό πράγμα στον κόσμο που έχει αιτία και γι' αυτό αφανίζεται ρημαγμένη από κάτι που δεν έχει αιτία. Τέτοιο είναι πάντα το τέλος των ποιητών να καταστρέφονται χωρίς αιτία. [...] Γιατί ο ποιητής δεν έχει δικιά του φωνή και με την φωνή του μιλάν οι άνθρωποι κι ο κόσμος. [...] Κι εγώ που είμαι ποιητής ήξερα πόσο οι ποιητές κινδυνεύουν από τους αγαπημένους. Τους διεκδικούν από το μοναδικό ον που έχουν ανάγκη οι ποιητές. Τον άγνωστο κι αθέατο μάρτυρα της ζωής τους. [...] Γιατί η ουσία της ποίησης του ποιητή είναι στην ίδια του την ζωή όχι στην ποίησή του."




(αποσπάσματα από το βιβλίο του Γιώργου Χειμωνά, "Ο εχθρός του ποιητή")

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου